مقدمه اي بر فورك (fork)

ماهيت غيرمتمركز بلاكچين هاي عمومي (مانند بيت كوين و اتريوم) بدين صورت است كه شركت كنندگان در شبكه بايد بتوانند در مورد وضعيت  بلاكچين (دفتركل و بلاك هاي عمومي مشترك و پروتكل بلاكچين) به توافق برسند. اتفاق نظر در ميان گره هاي شبكه منجر به ايجاد يك بلاكچين منفرد مي شود كه حاوي داده هاي تأييد شده (تراكنشها) است .

انشعاب يا فورك

با اين حال ، بسياري از اوقات ، گره هاي موجود در شبكه نمي توانند در مورد وضعيت آينده بلاكچين اتفاق نظر داشته باشند. اين رويداد به فورك يا انشعاب منجر مي شود  ، يعني زنجيره ايده آل به دو يا چند زنجيره تقسيم مي شود كه همه معتبر هستند.

فورك چگونه اتفاق مي افتد؟

اول ، بياييد بلاكچين را به روشي ابتدايي مرور كنيم.

در اين فناوري ، شبكه اي از رايانه ها ، كه معمولاً “گره” ناميده مي شوند ، يك ركورد مشترك ، قابل تأييد و تغييرناپذير از داده ها را نگهداري مي كنند. دو يا چند ركورد ، كه معمولاً “بلاك” ناميده مي شوند با هم مرتبط مي شوند. هر گره داراي اطلاعات كامل بلاكچين است و از اين رو مي توان هر گره را به عنوان يك دفتر حساب كرد. به همين دليل است كه بلاكچين اغلب با عنوان “فناوري توزيع شده لجر” (DLT) نيز شناخته مي شود. هر گره در يك بلاكچين از اختيارات يكساني برخوردار است.

اگر توافق در مورد اعتبار تراكنش ها حاصل شود ، هر گره مي تواند يك بلاك جديد اضافه كند. براي دستيابي به اين اجماع ، يك گره مجبور است براي حل يك معما رمزنگاري و ارائه شواهدي از آن ، عمليات قابل توجهي را با سرعت بالا انجام دهد. اين فرايند “اثبات كار” (POW) ناميده مي شود. به طور خلاصه ، براي افزودن يك بلاك جديد ، يك گره بايد به اجماع برسد .

جهت مشاهده ادامه مقاله به آدرس وب سايت فكت كوينز مراجعه نماييد.